top of page
Zoeken

"I Who Have Never Known Men" – Vrijheid als een Lange Pauze tussen Twee Gedachten

Er is een moment. Een ademruimte tussen wat was en wat komt. Daar waar gedachten nog niet gevormd zijn, waar je even loskomt van alles wat je definieert. Is dat vrijheid? Of is dat slechts een illusie?


In I Who Have Never Known Men van Jacqueline Harpman groeit een jonge vrouw op in een bunker, zonder verleden, zonder naam, zonder toekomstbeeld. Ze kent geen liefde, geen vijand, geen verlangen. Alleen het hier en nu, een groep andere vrouwen en een paar bewakers die geen antwoorden geven. Tot het systeem verdwijnt. De deuren openen, en plots is alles weg—behalve zijzelf en een eindeloze, verlaten wereld.

Wat blijft er over als je loskomt van structuren? Bestaat vrijheid echt, of is het gewoon een lange pauze in een verhaal dat toch opnieuw geschreven wordt?


Vrijheid als een Veld, geen Einde


We denken aan vrijheid als iets dat we kunnen bereiken. Maar misschien is vrijheid geen bestemming, geen ontsnapping, geen afwezigheid van regels—maar een veld waarop we bewegen.

In een wereld zonder referenties zoekt de protagonist betekenis, maar ze vindt alleen ruimte. Een vacuüm dat haar uitnodigt om te zijn wie ze wil—of juist niemand te zijn. Is dat bevrijding? Of is dat de diepste vorm van isolement?

Vrijheid en verbinding lijken tegenpolen. Vrijheid betekent loslaten, individualiteit, breken met het gekende. Verbinding betekent samenhorigheid, intimiteit, herkenning. En toch… zonder verbinding wordt vrijheid leeg. Zonder vrijheid wordt verbinding verstikkend.

We bewegen tussen beide, soms bewust, soms gedwongen. Maar hoe?


Een Open Uitnodiging

Dit is geen samenvatting. Geen recensie. Dit is een ruimte voor denken—een plek waar perspectieven in elkaar grijpen en nieuwe vragen ontstaan.

  • Waar eindigt vrijheid en begint leegte?

  • Kun je echt loskomen van systemen, of creëren we altijd nieuwe?

  • Hoe navigeer jij tussen vrijheid en verbinding?

Jij bent uitgenodigd. Niet om te lezen, maar om te denken. Niet om te consumeren, maar om mee te creëren. Laat je vraag achter. Breek het denken open.


Laten we verdwalen.



ree

ree




 
 
 

1 opmerking


Waar eindigt vrijheid en begint leegte?

Soms voelt vrijheid als een eindeloze ruimte, een landschap zonder richting. Een kans om te bewegen zonder beperking. Andere keren voelt diezelfde ruimte als leegte—als het ontbreken van een kader, een spiegel, een betekenisvolle beperking.

Ik vraag me af: is het de afwezigheid van grenzen die vrijheid geeft, of de aanwezigheid van iets waartegen we ons kunnen verhouden?

In I Who Have Never Known Men lijkt de protagonist totaal vrij, maar zonder referentiepunt om haar vrijheid te toetsen. Geen geschiedenis, geen sociale context, geen verhalen om haar identiteit in te plaatsen. Ze is losgemaakt van structuren, maar wat blijft er dan over? Kan vrijheid op zichzelf bestaan, of wordt het pas voelbaar in contrast met…


Like
bottom of page